Poland Against...

Oficjalnie wiadomo: szaleniec Chapman oddał 5 strzałów, z czego 4 trafiły w plecy artysty. Nieoficjalnie żaden szaleniec, a ktoś "zachęcony" w odpowiedni sposób, innymi słowy morderstwo na zlecenie. Akurat każde bożyszcze ludzi młodych jest pożądane o ile śpiewa o miłości, seksie, imprezach, etc. Gorzej jeśli zacznie tworzyć z tzw. przesłaniem. Przykład Johna Lennona (Revolution), Boba Marleya, Michaela Jacksona. Jeśli bowiem nie da się zastraszyć, zniszczyć karierę, to trzeba się posunąć do fizycznej eliminacji pozorując wypadek, wywołując atak serca, doprowadzając do przedawkowania, bądź organizując zabójstwo z ręki szaleńca.

Zdjęcia ukazują Chapmana stojącego w złej pozycji i lokalizacji, by dokonać zamachu na Lennona. Sprawdź.

Certyfikat śmierci Lennona, Sprawdź.

Nowe dowody przeczące zeznaniom Chapmana. Analiza filmu z Grudnia. 9, 1980, świadczy o tym, że dziury w szklanych drzwiach po kulach nie pochodziły z broni Chapmana Sprawdź

Mark David Chapman, oskarżony zamachowiec		Mark David Chapman nigdy nie został zdiagnozowany jako szaleniec przez żadną z rządowych instytucji, nawet na poziomie lokalnym.   22 lipca 1981, Chapman usłyszał, że czyn ów świadczy o jego niepoczytalności, a sam fakt, że nie było to wcześniej odnotowane uznano za celowe. Orzeczono 20 lat do dożywocia w więzieniu stanowym Attica.  Sensowniejszy zarzut jednak powstał w 1993, kiedy [J. Edgar] Hoover posiadał osobisty team zabójców zawierający najemców dostarczanych przez Genovese Crime family of New York pod pieczą Franka Costello. Wprawdzie Hoover zmarł w1972 a Costello w 1973, to jednak bardzo prawdopodobne jest to, że  więzi, które za ich życia powstały ciągle wiązały FBI z Genovese Family. Na tej podstawie można wnioskować, że morderstwo Lennona było zleceniem. Więcej związków: sprawdź.

Sean Strub

Podstawiony świadek (?) Sean Strub - główny oskarżyciel Chapmana Krążyły zatem dwie wersje. Jedna dotyczyła morderstwa na zlecenie przez powiązane z rządem grupy, druga dotyczyła szaleńczego aktu Chapmana. Wersja druga przeważyła, kiedy pojawił się w obiektywie aktywista gejowski - Sean Strub twierdzący, że był on naocznym świadkiem zajścia. Tutaj zaistniała możliwość, iż przed Strubem otworzyło się wiele drzwi po owym zeznaniu. sprawdź.

	Jose Joaquin Sanjenis Perdomo Prawdziwy zabójca Johna Lennona(?) (30 Grudnia, 2004) Nowe informacje kierują śledztwo na inne tory. Podejrzenie pada na  Jose Perdomo, którego zadaniem było wzmocnić ochronę w domu Lennona. Człowiek ten  (alias: "Joaquin Sanjenis" i "Sam Jenis") był anty-Castrowską wtyczką i członkiem Brigade 2506 w trakcie inwazji "the Bay of Pigs" w 1961, niepomyślnego projektu CIA mającego na celu obalić Fidela Castro sprawdź.
	OTOCZKA POLITYCZNA

President Reagan Reagan (L), Teller (R)		Nie ma dowodu na bezpośredni związek śmierci Johna Lennona i prezydentury Ronalda Reagana. Ciekawe jednak są okoliczności, które mogą mieć wpływ przy ustaleniu motywów w odrzuconej wersji pierwszej. Reagan został wybrany na miesiąc przed zabójstwem Johna Lennona. Zamierzeniem Reagana było między innymi rozpocząć prace nad największym pokojowym systemem obronnym w historii Stanów Zjednoczonych: Strategic Defense Initiative (SDI), zwanym popularnie "Star Wars," (Gwiezdne Wrota) nazwa zaczerpnięta z filmu science-fiction. SDI/Star Wars proponował masywny osadzony w przestrzeni kosmicznej system obronny w celu obrony Ameryki przed ewentualnym atakiem nuklearnym ze strony ówczesnego Związku Radzieckiego. Po raz pierwszy publicznie prezydent zaproponował ów koncept w telewizji międzynarodowej  w Marcu 23ego, 1983, około 2,5 roku po śmierci Lennona. Najbardziej wpływowym orędownikiem SDI/Star wars był Edward Teller, jeden z przodujących fizyków, który przyczynił się do budowy bomby atomowej, a także był głównym architektem bomby nuklearnej. Kiedy istniał Związek Radziecki Teller był postrzegany jako Wojownik Zimnej Wojny z prawego skrzydła sprzeciwiającego się testowaniu broni nuklearnej w 1963 za prezydentury Kennedy'ego. Teller był także żarliwym Syjonistą. Lennon był najpewniej nieświadomy planów politycznych, jednakże dużym prawdopodobieństwem byłoby, że zaprotestowałby publicznie przeciw planom SDI w momencie, w którym o owych planach by się dowiedział. Podobnie jak zaprotestował przeciw wojnie w Wietnamie. Silne dowody wskazują na to, że mieszkanie Lennona zostało spenetrowane i że ukradziono wszystko, co mogło mieć związek ze sprawą śmierci Johna Lennona. Ukradziono pamiętniki Lennona, zdjęcia i inne osobiste rzeczy, które zostały wykorzystane w propagandowych publikacjach dyskredytujących Lennona pod każdym względem.

Fred Seaman, Osobisty asystent Lennona, oskarżony o kradzież rzeczy osobistych z posesji artysty. Skazany na 5 lat w zawieszeniu

Pisarz Robert Rosen wykorzystał skradzione materiały (pamiętniki i nagrania) w swojej dyskredytującej Lennona książce  Nowhere Man. Mogłoby to świadczyć o zawiązaniu współpracy z Seaman'em.

Prawdziwy zabójca mógł być najemcą. Więcej w jęz. angielskim nt. tutaj.

Akta FBI nt the Beatles (1964) - Oficjalnie wiadomo, że FBI trzymało akta na temat Johna Lennona i Yoko Ono, kiedy rozpoczęli oni swoją polityczną działalność w 1969 roku. Jednak niewielu wiedziało o  akcji monitorowania wpływu the Beatles w Stanach, kiedy rozpoczęła się Inwazja Brytyjska w 1964. Zobacz wczesne akta FBI ws The Beatles. Na temat nadużyć i korupcji w FBI za czasów Hoovera tutaj. Na temat kontroli FBI/Zionist nad massmediami tutaj. 

J. Edgar Hoover, Director of FBI for half a century (1924-1972)

- "...plan zamordowania Johna Lennona najpewniej został opracowany w 1965 roku, po bezprecedensowym wystąpieniu the Beatles przed 55,600 rozhisteryzowanymi fanami. Po tym wydarzeniu można było dojść do wniosku, że Bitelsi stali się zbyt potężni. Następny rok 1966 to światowe tourne The Beatles, któremu towarzyszył dziwnego rodzaju pech. W Memphis ktoś podrzucił strzelający materiał pirotechniczny na scenę. Wybuchy brzmiały jak strzały z broni palnej. Od tej pory w trosce o bezpieczeństwo grupy The Beatles zaprzestało koncertować." Autor artykułu odwołuje się do motywu zawartego w filmie "Amadeus", w który kompozytor Antonio Salieri jest ogarnięty obsesyjną zazdrością o Mozarta. Dalej pisze, że bezzaprzeczalnym dowodem w sprawie jest fakt, iż od roku 1966 Paul McCartney i Capitol Records rozpoczęli sabotaż twórczości Johna Lennona. Żródło: http://www.jfkmontreal.com